Soorten medicijnen

Bij patiënten met chronische urticaria of angio-oedeem worden vaak verschillende medicijnen gebruikt. De meest voorkomende medicijnen voor de behandeling van urticaria zijn:

H1-antihistaminica zijn de bekendste ‘anti-allergie’-tabletten. Deze medicijnen worden ook gebruikt bij mensen met bijvoorbeeld hooikoorts en blokkeren de werking van de histamine die vanuit de mestcel vrijkomt. H1-antihistaminica hebben niet of nauwelijks bijwerkingen, maar wel is er bij chronische urticaria vaak een hogere dosering nodig dan bij hooikoortspatiënten. Deze hogere dosering kan leiden tot vermoeidheid. Vaak is deze van korte duur, maar bij aanhoudende klachten moet u contact opnemen met uw arts.

Tabletten met H2-antihistaminica worden vooral voorgeschreven aan mensen met maagklachten. Bij urticaria gebruikt men ze soms in combinatie met H1-antihistaminica omdat ze bij gelijktijdig gebruik de klachten beter zouden onderdrukken.

Als mestcellen leeglopen komt er niet alleen histamine vrij, maar komen er ook stofjes vrij die leukotriënen worden genoemd. Deze kunnen dezelfde klachten veroorzaken als histamine. Montelukast is een geneesmiddel die de werking van leukotriënen tegengaat. Montelukast wordt vaak in combinatie met H1-histaminica voorgeschreven als middel tegen chronische urticaria.

Als de middelen die hierboven staan niet genoeg helpen bij het verlichten van de klachten kunnen patiënten ook Prednison voorgeschreven krijgen. Prednison wordt toegepast bij aandoeningen, waarbij ontstekingsverschijnselen optreden.

Op het moment dat niks van het bovenstaande helpt, of als u de klachten alleen maar kunt onderdrukken door langer Prednison te gebruiken, zijn er nog andere soorten geneesmiddelen beschikbaar.

Sinds februari 2014 is omalizumab geregistreerd voor de behandeling van (chronische) urticaria. Dit geneesmiddel wordt al bijna 10 jaar gebruikt door patiënten met ernstig allergisch astma. De werking ervan berust op het feit dat mestcellen alleen reageren op prikkels als deze prikkel door het specifieke eiwit IgE aan de mestcel wordt gebonden. Omalizumab houdt IgE vast, waardoor de prikkel niet wordt herkend en de mestcel niet geactiveerd wordt. Het medicijn wordt door middel van een onderhuidse injectie toegediend.

Een alternatief voor omalizumab is ciclosporine-A. Dit afweeronderdrukkende geneesmiddel remt de reactie van het immuunsysteem op de externe prikkel. Dit kan de klachten van urticaria verminderen. Een nadeel van middelen zoals ciclosporine-A is echter dat deze vaak veel bijwerkingen hebben. Voor patiënten die hier gebruik van maken is regelmatige controle van de bloeddruk en de nierfunctie dan ook noodzakelijk.